Dzieciństwo uznaje się za jeden z ważniejszych etapów naszego  życia.  Jest to czas, kiedy zaczyna się kształtować nasza sfera emocjonalna, osobowość, uczymy się tworzyć więzi, nabywamy poprzez różne sytuacje, zazwyczaj o charakterze zabawy, takich umiejętności jak stawianie granic w relacjach interpersonalnych. Wpajane są nam  także różne normy zachowania. W tym okresie jesteśmy jak „gąbka”, która chłonie napływające informacje z systemu rodzinnego i otoczenia.

Psycholodzy od dawna podkreślają znaczenie bezwarunkowej akceptacji i atmosfery miłości w procesie wzrastania młodego człowieka. Dziecko, które jest akceptowane i obdarzane miłością,  odczuwa bezpieczeństwo, wsparcie. To sprawia, że jest zharmonizowane emocjonalnie.  Jednak dzieciństwo nie zawsze jest synonimem szczęścia. Stąd bardzo istotne jest nabycie umiejętności radzenia sobie z takimi emocjami jak frustracja czy złość. Szczególnie pomocna okazuje się umiejętność wybaczania innym, ale też i sobie samemu. W momencie kiedy wybaczamy sobie i innym, nie funkcjonujemy w roli ofiary, stajemy się aktywnymi uczestnikami życia. Odwołując się do metody mindfulness, o której pisałam ostatnio, przyjmujemy doświadczane przez nas sytuacje zdarzenia z perspektywy obserwatora, który  w sposób świadomy decyduje o sposobie swojej reakcji. Dla zainteresowanych nauką umiejętności wybaczenia zapraszam na jeden z moich warsztatów „Radykalne Wybaczanie”.

Odkryj w sobie dziecko

Okres dzieciństwa jest to czas szczególny, biorąc pod uwagę jego znaczenie dla dalszego funkcjonowania jako osoby dorosłej. Nasze wewnętrzne dziecko pozostaje w nas przez całe życie. Jak rozpoznać swoje wewnętrzne dziecko? To jest ten głos, który słyszysz w chwili, kiedy pozwalasz sobie na odrobinę swobody i cieszysz się różnymi rzeczami. Często widzę to podczas prowadzonych przeze mnie warsztatów dla dorosłych z malarstwem intuicyjnym. To są momenty, kiedy uczestnicy zapominają o swoich ograniczeniach, doświadczają kontaktu z kolorami i farbami, zaczynają nawiązywać kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem.

Będąc dorosłym czasami zdarza się nam zastanawiać nad potrzebą „uzdrowienia emocji”.  To są sygnały, które docierają od ukrytego bardzo głęboko wewnętrznego dziecka. Przypomnij sobie, kiedy ostatnio po zamknięciu oczu zastanawiałeś się nad tym, że czegoś Ci brakuje, że coś Cię boli, powodując różne rany emocjonalne, które nie występują na ciele, a bardzo głęboko w sercu i umyśle.

Nasza kultura sprawia, że chcemy być odbierani jako pewni siebie, bardzo dobrze funkcjonujący dorośli. Stąd wiele osób widząc stwierdzenie „wewnętrzne dziecko” uśmiecha się, widząc w nim coś absurdalnego, co ich nie dotyczy. Reakcja taka wynika prawdopodobnie z myślenia typu: „dorośli wiedzą wszystko”, być może z przekonania że: „dzieciństwo to  czas beztroskiego życia”.

Co możesz zrobić dla swojego wewnętrznego dziecka?

• Znajdź swoje zdjęcie z dzieciństwa. Popatrz na dziecko, którym byłeś. Sprawdź, jak się czuje. Zapytaj, czy się czegoś obawia.
• Możesz posłużyć się lustrem. Nawet jeśli zobaczysz w nim siebie jako dojrzałą osobę, możesz zwrócić się do niej jak do dziecka.
• Możesz też spróbować nawiązać kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem za pomocą pisania, wykorzystując do tego kolorowe długopisy.
• Mów do swojego dziecka wszystko to, co zawsze chciałaś usłyszeć od swoich rodziców.
• Bądź otwarty na nowe doświadczenia, okoliczności, rozwiązania.

Z okazji  Dnia Dziecka, wszystkiego dobrego dużym i młodszym dzieciom.

Natalia Miszczyszyn

Uważność można rozumieć jako sposób bycia w świecie, odpowiadania za siebie, postawę przyjmowania z otwartością i cierpliwością tego, co się wydarza w życiu.

Uważność nie jest szybkim rozwiązaniem, sposobem na pozbycie się negatywnych emocji i uczuć. Umożliwia przyjmowanie rzeczywistości taką, jaką jest. Wzmacniając swoją uważność, możemy nawiązać lepszy kontakt ze swoim wnętrzem, a także innymi osobami. Parafrazując słowa Gandhiego, możemy powiedzieć, że bycie uważnym stanowi drogę do stawania się zmianą, którą chcemy dostrzec.

Bądź uważny – doceń wszystko!

W moim subiektywnym odczuciu, na podstawie doświadczeń związanych z wieloletnim praktykowaniem uważności, postrzegam ją jako umiejętność doceniania. Bycie uważnym, w mojej ocenie, sprawia, że nabywamy umiejętność wychodzenia poza perspektywę ja, dzięki czemu w każdym doświadczeniu możemy dostrzec wartość. Mam tu szczególnie na myśli te doświadczenia, które większość z nas nazwałaby negatywnymi. Badania naukowe wielokrotnie potwierdziły, że praktykowanie uważności wpływa na nas w sposób holistyczny, obejmujący sferę umysłową, emocjonalną i cielesno – fizyczną.

Szczęśliwsi dzięki uważności

Osoby praktykujące uważność posiadają wyraźnie grubszą tkankę w korze przedczołowej lewej półkuli – obszarze mózgu odpowiedzialnym za procesy poznawcze i emocjonalne oraz dobre samopoczucie  Aktualne badania pokazują, że praktykowanie uważności wpływa na naszą zdolność do bycia szczęśliwym, poprawiając odporność psychiczną i poczucie wewnętrznego spokoju. Praktykowanie uważności chroni przed depresją, poprzez to że zwiększa zdolność jednostki do lepszego regulowania emocji, nastroju a także pozytywnie wpływa na zdolność współczucia wobec samego siebie. Można powiedzieć, że uważność stanowi bufor ochronny w sytuacji, kiedy mamy obniżony nastrój. U osób dotkniętych depresją praktykowanie uważności sprzyja kształtowaniu umiejętności cieszenia się małymi przyjemnościami codziennego życia, co w konsekwencji powoduje osłabienie mechanizmów podtrzymujących depresję.

Jak praktykować uważność?

Jedną z praktyk uważności jest medytacja, stwarzająca możliwość doświadczenia stanu uważności w  najgłębszy sposób.  Praktykowanie medytacji pomaga ćwiczyć uwagę, umożliwia systematyczną obserwację myśli pojawiających się w umyśle oraz sprawia, że z łatwością dostrzegamy, w jakim trybie działa nasz umysł. Możemy też ćwiczyć czynności i kompetencje, jakie wykorzystujemy w życiu codziennym, np. praktykę uważnego chodzenia, jedzenia. Metodą praktykowania uważności jest też malarstwo intuicyjne, które umożliwia uważną obserwację myśli i stanów umysłu.  Wszystkie techniki praktykowane w ramach treningu uważności sprowadzają się do obserwacji bieżących myśli. Bardzo ważne jest nabywanie praktyki oddzielania swoich myśli od siebie. Biorąc pod uwagę szeroki zakres form umożliwiających praktykowanie uważności, każdy jest w stanie odnaleźć metodę najbardziej odpowiednią dla siebie.

Wszystkiego dobrego 🙂